«
Previous
بھاگیہ
»
Next
भाग्य bhāgya, s.m. Fortune, luck, chance, fate, destiny (=bhāg):—bhāgya-mān; bhāgyā-mānī; bhāgya-wān; bhāgya-wānī; bhāgya-want = bhāg-mān, bhāg-mānī, and bhāg-wān, qq.v.:—bhāgya-hīn, adj. Not favoured by fortune, unfortunate, wretched, poor:—bhāgya-hīnatā, s.f. Unfortunateness, wretchedness, poverty.